Boeken semester 1

'Vuil Vel' is een boek waarin veertig Vlaamse volkssprookjes, een leuke alliteratie, ongecensureerd worden verteld. Sommige verhalen lijken wat op bekende sprookjes en andere zijn voor het grote publiek volledig onbekend. Ook heeft de schrijfster er bewust voor gekozen om de gebruikte taal zo weinig mogelijk aan te passen. Op deze manier komt de lezer dus ook in aanraking met oudere woorden en uitspraken.

Toen ik dit boek op de leeslijst zag staan, ben ik het vrij wel meteen gaan uitlenen bij de bibliotheek. Ik ben namelijk grote fan van sprookjes en was dus meteen geïnteresseerd. Het boek begint met een inleidend woord van Marita de Sterck. Meestal vind ik dit stuk van een boek best saai en blader ik er snel doorheen. Deze inleiding was echter bijna even interessant als de rest van het boek. Er wordt namelijk in uitgelegd welke invloed de sprookjes hadden, en hebben, op de samenleving. Ook de verschillen tussen de verhalen van vroeger en nu worden benoemd.

Het lijkt mij interessant om dit boek in de klas te gebruiken als het over verhaalgenres gaat. Buiten het feit dat de leerlingen dan in contact zouden komen met minder bekende verhalen, staan in het boek voorbeelden van zowel volks- en cultuursprookjes, maar ook de sage komt aan bod. Het onderscheid tussen deze categorieën is niet altijd even makkelijk te zien. Het is daarom misschien een leuke oefening om verschillende verhalen uit het boek te vergelijken. Ook komen natuurlijk veel algemene kenmerken van sprookjes aan bod die je zou kunnen bespreken. Denk bijvoorbeeld aan magie of getallensymboliek. Als laatste kan je de leerlingen ook aansporen om te letten op het taalgebruik in de verhalen. Vaak worden moeilijkere of oudere benamingen gebruikt die de leerlingen misschien nog niet kennen.

Ik kan dus enkel concluderen dat ik het boek zeker de moeite waard vind om te lezen. Niet alleen krijg je veertig verschillende verhalen voor de prijs van één, je bent ook gewoon een stukje Vlaamse cultuur aan het lezen.

In de dystopische wereld van 'The Handmaid's Tale', geschreven door Margaret Atwood, vervagen de grenzen tussen realiteit en nachtmerrie. Het verhaal speelt zich af in Gillead, de vroegere Verenigde Staten. Er is een totalitaire samenleving ontstaan waarin iedereen een specifieke rol heeft gekregen. Vooral de nieuwe taken van de vrouwen vallen op: sommigen worden dienstmaagden belast met het voortbrengen van kinderen voor de elite, terwijl anderen strijden voor hun basale rechten. Het verhaal volgt Offred, een dienstmaagd, terwijl ze worstelt met haar identiteit, herinneringen aan een ander leven en haar verlangen naar vrijheid. Dit meeslepende boek werpt niet alleen een verontrustende blik op de toekomst, maar biedt ook een krachtig venster op sociale thema's en culturele reflecties.

Ik moet eerlijk zijn en bekennen dat ik nooit eerder had nagedacht over het lezen van het boek totdat ik de trailer van de gelijknamige Hulu-serie tegenkwam. (Hieronder heb ik de trailer toegevoegd voor de geïnteresseerden.)  De trailer heeft mij overtuigd om het boek een kans te geven. En ik ben blij dat ik het gelezen heb. Het is naast een hard en donker boek, ook een verhaal dat je doet nadenken over de keuzes die mensen en landen vandaag de dag maken. Margaret Atwood schreef het boek al in 1985 maar ook in het heden blijven de thema’s relevant. Thema’s die aan bod komen zijn genderongelijkheid, religieus extremisme, machtsmisbruik en milieuvervuiling.

Ik zou het boek zelf enkel gebruiken binnen een derde graad. Naast vrij complexe thema’s is het ook gewoon een heel zwaar boek om te lezen. Je zou met de leerlingen  in discussie kunnen gaan over de thema’s die aan bod komen en zelfs kunnen proberen om linken te leggen met de realiteit.

'The Handmaid’s Tale' is met andere woorden geen luchtig boek om eens even door te bladeren. Na het lezen word je er stil van en sommige passages zijn ronduit hard. Maar toch vind ik dat het een boek is dat mensen zouden moeten lezen. De dingen die worden beschreven komen namelijk af en toe dicht bij de realiteit en zouden mensen echt aan kunnen zetten tot nadenken.

Het verhaal speelt zich af in het Australische mijndorpje Burrunga. Eddie Holding woont er samen met zijn ouders en zijn broer, Larry. Ze hebben een redelijk slechte reputatie binnen het dorp. Iets wat hen niet zal helpen wanneer de jonge Colleen vermoord wordt teruggevonden.

'Cold Skin' is een verse novel. Het is dus een roman die in verzen werd geschreven. Dit is een genre dat ik hiervoor nog nooit had gelezen, maar ik was aangenaam verrast. Ik was namelijk in de veronderstelling dat dit soort boeken niet alleen snel uitgelezen konden worden, maar ook heel simpel waren qua inhoud. Echter bleek dat laatste niet per se het geval te zijn. De korte zinnen dragen immers bij tot verschillende aspecten van het verhaal. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de woordkeuze en de zinsopbouw. Door de woordkeuze van de schrijver, komen de emoties en gedachten van de personages zeer sterk aan bod.

Verder draagt ook de opbouw van het boek zelf bij aan het verhaal. Het is namelijk opgebouwd uit 8 delen waarin de 9 hoofdpersonages hun gedachten en standpunten uitleggen. De naam van het personage dat zijn/haar verhaal doet staat telkens bovenaan de pagina vermeld. Hierdoor ontstaat een vlot en levendig verhaal dat veel verschillende perspectieven aan bod laat komen.

Natuurlijk dragen de korte zinnen van de verse novel ook bij aan de toegankelijkheid van het boek. 'Cold Skin' is een jeugdboek, maar kan evengoed door volwassenen worden gelezen. Ook zie ik kansen om het binnen een onderwijssetting te gebruiken. De thema’s van het boek zijn volgens mij wat te zwaar voor leerlingen van de eerste graad. Leerlingen vanaf ongeveer 15 zouden dit boek echter wel kunnen waarderen. Niet alleen is het boek een kans om leerlingen kennis te laten maken met het genre van de verse novel, verder kan het ook mensen die niet graag dikke boeken lezen inspireren om toch een iets complexer verhaal te lezen. Dit omdat, zoals hierboven al vermeld, het boek heel vlot leest maar toch ook nog steeds diepgang biedt ondanks de korte zinnen.

Ik heb erg genoten van het boek en zou in de toekomst dus zeker nog wel eens een verse novel willen lezen. Aan iedereen die wel van wat mysterie en drama houd, kan ik het boek zeker aanraden!